Ένα ραδιόφωνο που θα μετέδιδε κυρίως κλασσική μουσική ήταν μιά ιδέα που με βασάνιζε εδώ και χρόνια. Και εγώ μεγάλωσα με το 3ο Πρόγραμμα της ΕΡΤ, ήταν μιά απο τις επιλογές στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου, κόλλησα στις αρχές του ’80 με την Λιλλιπούπολη και έμεινα μέχρι σήμερα.
Σαν ραδιοπειρατής αγόραζα πότε-πότε κανέναν δίσκο, κυρίως πράγματα εντυπωσιακά, πομπώδη και συμφωνικά. Τότε τα χρησιμοποιούσαμε στις εκπομπές σαν σήματα ή σαν ένα χαλί, λίγο πριν τις νυχτερινές συνομιλίες.
Αργότερα σαν επαγγελματίας ραδιοφωνικός παραγωγός, στην αρχή της ελεύθερης ραδιοφωνίας το 1988, είχα την απίστευτη τύχη να ξεκινήσω την καρριέρα μου σε έναν ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό που ήταν στα πρότυπα της ΕΡΤ, μαντέψτε, με εκπομπές κλασσικής μουσικής! Μάλιστα είχαμε ξεκινήσει με 2.000-3.000 βινύλια, τα περισσότερα σε εξαιρετικές εκτελέσεις. Η επαφή μου με τους ανθρώπους που ετοίμαζαν τις εκπομπές αυτές, μου άνοιξε νέους ορίζοντες και πλέον άρχισα να γνωρίζω και μουσικούς. Το ραδιόφωνο με αυτή τη μορφή δεν είχε καμμιά εμπορική τύχη και σε ένα χρόνο περίπου άλλαξε μορφή και δυστυχώς σταμάτησαν οι εκπομπές κλασσικής μουσικής.
Βεβαια, είχα και έχω απίστευτα κενά στην Κλασσική μουσική, στα είδη της, στις εποχές, στις φόρμες. Το καλό είναι πως στα τέλη της δεκαετίας του ’80 γνώρισα ανθρώπους που την αγαπούσαν και την γνώριζαν. Έτσι άρχισα να πηγαίνω στις συναυλίες της ΚΟΘ, να ακούω πιο “ψαγμένες” εκτελέσεις, θυμάμαι μάλιστα πως είχα ακούσει και την Ορχήστρα του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ.
Ακολούθησε ένα μεγάλο κενό, ώσπου στις αρχές του 21ου αιώνα, ένας φίλος μου έδωσε κάτι εκπομπές ενός φίλου του, σχετικές με την Κλασσική μουσική και όχι μόνον. Τις άκουσα και εκεί μου μπήκε η ιδέα. Σαν πληροφορικός είχα σκεφθει το πως θα το υλοποιήσω, αλλά ακόμα δεν υπήρχαν τα τεχνικά μέσα.
Καθοριστική ήταν η σχέση μου με μιά κοπέλλα που ήταν μουσικός που μου μετέφερε πολλές γνώσεις, η επαφή μαζί της, επαγωγικά, με σύνδεσε με αυτό το είδος μουσικής ακόμα περισσότερο. Ακούσαμε πολλά, συζητήσαμε πολλά, αυτό το χάος άρχισε να μπαίνει στα κουτάκια του και να ταξινομείται.
Έκανα άλλη μιά προσπάθεια το 2010, αλλά το σχήμα πήρε σάρκα και οστά τον Νοέμβρη του 2011, όπου με τον Κώστα, τον Νίκο, τον Χρήστο και την Μαρία αποφασίσαμε να το κάνουμε. Η απόφαση ήταν κυρίως δική μου, αλλά τα παιδιά προσφέρθηκαν να βοηθησουν και αν δεν ήταν αυτοί, θα ακούγατε εκτελέσεις από την συμφωνική της Μπουργκίνα Φάσο J
Φτιάχτηκε ένας υπολογιστής για να παίζει, αγοράστηκε ένας server για το streaming, περάστηκαν στην αρχή 150 κομμάτια (επί μία εβδομάδα παίζαμε μόνον Chopin (που τόσο μου αρέσει)) και στις 17 Νοέμβρη τα χαράματα, άρχισε να λειτουργεί. Το μέχρι που θα φτάσει, είναι κάτι που δεν γνωρίζει κανείς. Εμείς δείχνουμε την αγάπη μας, κάνουμε κάτι που αγαπάμε, χωρίς σκοπό κάποιου κέρδους, έναν ραδιοφωνικό σταθμό για να τον ακούμε εμείς. Και εσείς, καμμιά φορά.. J
